سلام و سپاس از همه ی دوستانی که به رغم نامهربانی های من باز هم از این وبلاگ دیدن می کنند و مرا مدیون نظرات پر بارشان می سازند.امیدوارم که هرچه زودتر دنیای پیرامونم و به تبع آن سر پر سودایم کمی آرام تر شود تا بیشتر بتوانم مهربانی های شما دوستان خوبم را جبران کنم.امید آن که همیشه تندرست و شاد باشید.این چند شعر تقدیم به شما:

 

 

۱)

 

عروسک بزرگی هستم 

که هر روز

در مغازه های شهر

کودکان را می خندانم

 

تو چرا نمی خندی دخترم؟

 

 

۲)

 

حق با شماست

زندگی آنقدر ها هم که می گویند زیبا نیست

هر چه باشد

شما چند کفن بیشتر پوسانده اید.

 

۳)

 

شبیه مترسکی شده ام

کلاغ ها از من می ترسند

و راهشان را کج می کنند.

 

۴)

 

از آزادی که می گویم

کبوتران همسایه

ترجیح می دهند

بام خانه ام را

 

 

 

 

 

 

خسته

ساکت

فرسوده و غمگین

 

سگ های سرزمین من.