پشت آن پلک ها
درختی بود
نیمی سبز
نیمی زرد.
۲)
از بادها می هراسم
که در ناودان می پیچد
و صدای استخوان های مرا دارد
دلم برای باران شور می زند
برای چشم های قشنگی که داشتیم.
+ نوشته شده در پنجشنبه چهاردهم آبان ۱۳۸۸ ساعت 20:57 توسط محسن احمدی
|